De Wieringse boerderij wordt ook wel de Wieringer boerderij genoemd. Dit is een boerderijtype dat aan het begin van de zeventiende eeuw op het Noord-Hollandse eiland Wieringen ontstond.

De meeste Wieringse boerderijen werden gebruikt door gemengde boerenbedrijven met schapenteelt. De Wieringse boerderij heeft niet alleen een woonruimte, maar ook een hooi- en wagenberging, een stal voor koeien, een stal voor schapen en een zogeheten darsruimte.

De lange woongevel van een Wieringse boerderij ligt altijd op het zuidwesten. Dit deed men niet voor niets. Door de woongevel van de Wieringse boerderij op het zuidwesten te bouwen, hadden de bewoners namelijk minder last van harde wind. Bovendien liggen Wieringse boerderijen vaak middenin het land en niet aan de weg. Ook dit werd niet voor niets gedaan. Door de boerderij in het land te bouwen, liep de stal iets af. Hierdoor was het gemakkelijker om de mest van de koeien en schapen te vervoeren.